Terapia manualna

Terapia manualna obejmuje leczenie odwracalnych zaburzeń czynności różnych struktur układu ruchu m.in. stawów, mięśni, więzadeł, a w szczególności kręgosłupa. Metoda ta stosowana jest w dysfunkcjach narządu ruchu będących wynikiem przeciążenia, urazu, mikrourazów, bądź zapalenia stawu, mięśnia, skóry lub nerwu. Terapia ta wykonywana jest bezpośrednio rękami wykwalifikowanego terapeuty, bez użycia żadnych aparatów i urządzeń.

Zastosowanie leczenia za pomocą terapii manualnej wpływa na dolegliwości związanych z:

Medycyna ortopedyczna wg J. Cyriaxa

Medycyna ortopedyczna wg J. Cyriaxa jest jedną z najbardziej znanych metod terapii i leczenia dysfunkcji narządu ruchu.

Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie funkcjonalne uzyskujemy kompletną informacje na temat przyczyn dolegliwości Pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie „wzorców klinicznych”. „Wzorzec kliniczny” jest szczególnym zachowaniem się zaburzeń lub grup zaburzeń. Metoda poprzez skuteczne techniki lecznicze pozwala na trwałe usunięcie przyczyny dolegliwości.

Stabilizacja centralna i obwodowa

Stabilizacja centralna
Koncepcja oparta jest na nauce napinania mięśni, które mają największy udział w stabilizacji naszego kręgosłupa. Praca w pozycji siedzącej, częste incydenty bólowe kręgosłupa oraz stałe długotrwałe pozycje przeciążeniowe, powodują osłabienie naszych systemów stabilizujących. W szczególności nieużywany jest główny stabilizator kręgosłupa – mięsień poprzeczny brzucha. Dlatego istotnym elementem jest reedukacja i ograniczenie błędów ruchowych jakie popełniamy w trakcie naszych aktywności.

Przyczyny utraty stabilności:
• urazy
• zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa
• incydenty bólowe
• obciążenia związane z pracą
• jednostronne obciążenia sportowe
• ograniczenia ruchomości kręgosłupa
• ciąża
• unieruchomienie kończyny dolnej (gips, orteza)

Stabilizacja obwodowa
Koncepcja oparta na nauce prawidłowego funkcjonowania kończyny w jej biomechanicznej, prawidłowej osi.. Ograniczenia ruchomości stawów obwodowych spowodowanych urazami czy też zmianami degeneracyjnymi, zaburzają funkcję naszych kończyn zarówno w obciążeniu jak i w odciążeniu. Dlatego istotnym elementem jest wprowadzenie prawidłowego ustawienia kończyny w trakcie pozycji statecznych i dynamicznych, aby zabezpieczyć występujące w obrębie każdej kończyny stawy na przedwczesne zużywanie.

Przyczyny utraty stabilności:
• urazy
• zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn
• incydenty bólowe
• zawodowe obciążenia
• jednostronne obciążenia sportowe
• unieruchomienie kończyn( gips, orteza)
• skrócone mięśnie

Metoda PNF

Proprioceptive Neuromuscular Facilitation, czyli proprioceptywne nerwowo- mięśniowe torowanie
Jest koncepcją leczenia, której filozofia opiera się na założeniu, iż każda istota ludzka, łącznie z osobami niepełnosprawnymi posiada nienaruszony potencjał życiowy (Kabat 1950). Metoda ta opiera się na odzyskaniu utraconej w przebiegu choroby lub po urazie funkcji, wykorzystując do tego silniejsze, nienaruszone układy mięśniowe.
Na początku terapii zostają określone cele krótko- i długoterminowe, mające przyczynić się do poprawy utraconej funkcji, a tym samym wpłyną na poprawę funkcjonowania Pacjenta w zyciu codziennym. Jeśli głównym problem osoby po urazie kolana jest wchodzenie po schodach, to terapia kładzie nacisk głównie na odzyskanie tej funkcji; jeśli dla osoby po udarze mózgu największym problemem jest samodzielne poruszanie się lub jedzenie, nad tą funkcją właśnie będziemy pracować podczas terapii.
Metoda ta jest bezbolesna, opiera się na możliwościach pacjenta, a nie na jego ograniczeniach. Ma na celu uruchomienie wszystkich rezerw tkwiących w organizmie – poprzez pracę silnych części ciała zostają uruchomione partie osłabione.
Metoda PNF znajduje szerokie zastosowanie w ortopedii, neurologii, bólach kręgosłupa, pediatrii.

Neurac (S-E-T)

Terapia stabilizacji stawów w obrębie kręgosłupa, kończyn dolnych i górnych.

Celem nerwowo-mięśniowej aktywacji (Neurac) jest przywrócenie prawidłowych programów motorycznych dzięki intensywnemu pobudzeniu układu nerwowego. Aby takie działania przyniosły dobre skutki wszystkie ćwiczenia muszą być wykonywane w warunkach wolnych od dolegliwości bólowych. Można to uzyskać poprzez odciążenie, wprowadzenie elementów wspomagających oraz wibrację.

Neuromobilizacje

są formą terapii manualnej, ukierunkowaną bezpośrednio na struktury tkanek nerwowych, aby usprawnić ich przesuwalność względem otaczających tkanek. Terapia ta polega na napinaniu lub unieruchamianiu nerwów poprzez odpowiednie kombinacje ustawień.
Terapia ta ma na celu normalizację procesów nerwowych, a tym samym pełniejsze przekazywanie informacji w organizmie i usprawnienie procesów naprawczych. W wielu przypadkach pozwala ona na natychmiastowa poprawę funkcji i szybszą regenerację podrażnionych tkanek nerwowych.

Manualny drenaż limfatyczny

Terapia obrzęku limfatycznego
Obrzęk limfatyczny jest głównym problemem z jakim muszą zmierzyć się pacjenci po leczeniu onkologicznym, oraz po zabiegach chirurgicznych. Współczesna rehabilitacja daje jednak pełen asortyment metod pracy z obrzękiem limfatycznym.
Rehabilitacja obrzęku może dotyczyć :
• profilaktyki obrzęku,
• terapii już istniejącego obrzęku,
• terapii podtrzymującej efekt rehabilitacji
Pierwszym bardzo istotnym działaniem profilaktycznym jest systematyczne ćwiczeni, już od drugiej doby po zabiegu chirurgicznym. Przykładowo panie po zabiegu mastektomii całościowej lub częściowej powinny już od pierwszej doby być przeszkolone jak samodzielnie, prawidłowo wykonywać ćwiczenia i automasaż.
W profilaktyce przeciwobrzękowej istotne jest jak najszybsze uruchomienie okolicy operowanej za pomocą ćwiczeń ale przede wszystkim poprzez zabiegi manualne wykonywane przez wykwalifikowanego terapeutę :
mobilizacja blizny po operacyjnej – pozwala na uwolnienie powięzi, zwiększenia zakresów ruchów w stawach co zmniejszeniem ryzyko wystąpienia obrzęku limfatycznego, nie dopuszcza do powstania dolegliwości bólowych, związanych z małą elastycznością blizny.
manualny drenaż limfatyczny – manualny drenaż limfatyczny jest zabiegiem fizjoterapeutycznym, podczas którego zastosowane są specjalne chwyty, które wykonywane są zgodnie z przepływem płynów limfatycznych w kierunku serca. Są to powolne, przypominające odruchy czerpania, ruchy okrężne dłoni o bardzo małej sile nacisku, których zadaniem jest doprowadzenie do lekkiego, chwilowego odkształcenia tkanki. Częste powtarzanie tych chwytów w obrębie jednego zabiegu prowadzi do pobudzenia pracy naczyń limfatycznych, a tym samym do zwiększenia ich aktywności. To z kolei trwale zwiększa zdolność transportową limfy. Ponadto, regularne stosownie tego typu zabiegów przez dłuższy okres wspiera rozwój dobrze funkcjonujących naczyń limfatycznych skóry oraz tworzenie nowych naczyń obocznych.
W terapii już istniejącego obrzęku limfatycznego stosujemy Kompleksową Terapię Przeciwobrzękową, w skład której wchodzi:
Mobilizacja blizny
Manualny drenaż limfatyczny (udrażnianie)
Terapia obrzęku – polega na stosowaniu przez terapeutę specjalnych chwytów o zwiększonej sile nacisku, na skutek których następuje zwiększenie wchłaniania płynów przez naczynia włosowate i limfatyczne oraz rozluźnienie stwardniałej, zabliźnionej tkanki i poprawa jej trofiki.
Bandażowanie – głównymi funkcjami bandażowania, jest utrzymanie efektów drenażu limfatycznego.

Rehabilitacja stomatologiczna

Dysfunkcji narządu żucia jest zaburzeniem, które może wskazywać na schorzenie stawu skroniowo-żuchwowego. Wśród objawów dysfunkcji narządu żucia wymienia się:
• ból ucha
• dzwonienie w uszach,
• trzaski podczas otwierania szczęki i przeżuwania
• napięcie mięśnia żwacza
• bruksizm (zgrzytanie zębami)

  SZYBKI KONTAKT: